10 بازیگر برتر صد سال گذشته به تفکیک دهه - نیلی ابزار

به گزارش نیلی ابزار، هر دهه ستاره خودش را داشت. برخی ها می گویند دوره ستارگان به آخر رسیده است، اما برترین بازیگران، هنوز قدرت این را دارند که با نقش آفرینی هایشان فیلم ها را بهتر نمایند و هواداران را به سالن های سینما بکشانند. با در نظر گرفتن این، کاربران وب سایت ردیت (Reddit)، اخیرا دور هم جمع شدند و درباره این که بازیگر برتر هر دهه سینما چه کسی بوده است، بحث کردند. انتخاب های آن ها روند تکامل یافتن معنای ستاره سینمایی را به نمایش می گذارد.

بازیگران کمدی سینمای صامت مانند چارلی چاپلین و باستر کیتون راه را برای بازیگران دوره مصوت سینما مانند هامفری بوگارت و کری گرانت باز کردند و بعد از آن نوبت به مرد معمولی سینما تام هنکس رسید و در نهایت جذابیت لئوناردو دی کاپریو همه را راضی کرد. باید منتظر بمانیم و ببینیم کدام یک از بازیگران عصر حاضر می توانند ادامه دهنده مسیر این بازیگران بزرگ باشند؛ کاری سخت که از عهده هرکسی برنمی آید.

10. دهه 1920 - چارلی چاپلین

چارلی چاپلین بزرگ ترین ستاره سینمای صامت بود. او با فیلم های به یاد ماندنی خود که ترکیبی از کمدی های روانشناختی و داستان گویی جسورانه بودند، توانست به معروفیت بین المللی دست پیدا کند. او، بیش از هر چیز، برای شخصیت بی خانمان خود شناخته شده است، اما شاهکار او احتمالا دیکتاتور بزرگ (The Great Dictator) است؛ یک کمدی تند و تیز با نگاه نقادانه به فاشیسم و دیکتاتوری.

کاربران ردیت، چاپلین را به خاطر استعدادهای گوناگونش و توانایی اش در بازی در حالت های حسی مختلف و تاثیر بی بدیلش بر سینما ستایش کردند. آن ها درباره چاپلین چنین گفتند: چاپلین کارگردانی، آهنگ سازی و بازیگری می کرد. او می توانست خنده دار و گریه آور باشد. او سینمای صامت را رو به جلو هل داد. بی شک چاپلین بازیگر برتر دهه 1920 میلادی بود و هیچ کس نمی تواند چیزی غیر از این بگوید.

9. دهه 1930 - جیمز کاگنی

جیمز کاگنی طی دهه 1930 میلادی نقش های معروف زیادی ایفا کرد که بیش تر آن ها شخصیت های منفی و ضدقهرمان بودند. او در فیلم های دشمن مردم (Public Enemy) و فرشتگانی با چهره های کثیف (Angels with Dirty Faces) حضور درخشانی داشت. او در پی صدای خاص اش، سبک بازیگری پر از انرژی اش و بازی در نقش شخصیت های چندلایه شناخته شده بود.

کاگنی هم چنین در ایفای نقش شخصیت های رقصنده و خواننده هم توانایی های فراوانی داشت و توانست برای بازی در فیلم احمق آمریکایی خوش تیپ (Yankee Doodle Dandy) اسکار برترین بازیگر نقش اصلی مرد را به دست آورد. بی علت نبود که اورسن ولز یک بار جیمز کاگنی را این چنین توصیف کرد: احتمالا بزرگ ترین بازیگری که تا به امروز مقابل دوربین قرار گرفته است. تماشای کاگنی لذت بخش بود و یکی از کاربران ردیت، او را به عنوان یک بازیگر برتر توصیف نموده که از زمانه خودش جلوتر بود.

8. دهه 1940 - هامفری بوگارت

کاربران زیادی در ردیت به هامفری بوگارت اشاره کردند و این اشاره آن ها بی علت نیست. او حد کمال و نماد مرد رهبر و نقش اصلی بود و در پی صدای خاص اش و نگاه طلب نماینده اش شناخته شده . اگرچه او نقش شخصیت های قدرتمند و ساکت را ایفا می کرد، با این حال آسیب پذیری را وارد بسیاری از شخصیت های خود می نمود و از این طریق پیروز می شد مخاطبان را با شخصیت هایش درگیر کند.

بوگارت همکاری های خلاقانه و پرثمری با کارگردان، جان هیوستن، داشت. مجموعه همکاری هایی که در نهایت او را به ایفای نقش ریک در کازابلانکا مایکل کورتیز رساند. پرتره ای که بوگارت از ریک بلین، یک آمریکایی تبعیدشده که گرفتار پیله ی ای عاشقانه ترکیب شده با پیچیدگی های سیاسی می گردد، ارائه می دهد، مساوی شده است با شخصیت مرد قهرمان قصه های عاشقانه. تنها یک بازیگر برتر می تواند خودش را تبدیل به یک نماد کند.

7. دهه 1950 - مارلون براندو

مارلون براندو با نقش آفرینی به عنوان بازیگر اصلی در فیلم اتوبوسی به نام هوس (A Streetcar Named Desire) به عنوان استنلی خشن به معروفیت رسید؛ نقش آفرینی ای که استانداردی تازه برای واقع گرایی و متداکتینگ معین کرد. او بعدتر میراث خود طی دهه 50 میلادی را با بازی در فیلم در بارانداز (On the Waterfront) ماندگارتر کرد. او در این فیلم نقش یک مشت زن جایزه بگیر بازنشسته شده را ایفا می کرد که با وجدان خودش درگیر است. برای بازی در این فیلم، براندو توانست نخستین اسکار بازیگری خودش را دریافت کند.

با اطمینان کامل می توانیم بگوییم که براندو یکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما است و به پایه گذاری هنر بازیگری در سینمای مدرن یاری شایانی نموده. در نتیجه، بسیاری از کاربران ردیت، او را بازیگر برتر دهه 50 میلادی نامیده اند. یکی از این کاربران گفته است: او بی شک برترین بازیگر متداکتینگ بود. یک بار دیگر باید گفت براندو سبکی را توسعه داد که بسیار از زمانه او جلوتر بود.

6. دهه 1960 - سیدنی پوآتیه

کاربران ردیت، سیدنی پوآتیه را به عنوان بازیگر برتر دهه 1960 میلادی انتخاب کردند. این دهه برترین دهه برای کارنامه حرفه ای پوآتیه بود. او در این دهه در فیلم هایی مانند مویزی در آفتاب (A Raisin in the Sun) و زنبق های مزرعه (Lilies of the Field) ایفای نقش کرد و توانست نظر هم منتقدان و هم مخاطبان سینمایی را جلب نماید.

او سال 1964 با بردن اسکار به عنوان نخستین بازیگر سیاه پوست تاریخ، توانست رکوردشکنی کند، اما در اصل، سال 1967، قله فعالیت های هنری او بود. در آن سال، او در فیلم های به آقا، با عشق (To Sir, with Love)، حدس بزن چه کسی برای شام می آید (Guess Whos Coming to Dinner) و در گرمای شب (In the Heat of the Night) به ایفای نقش پرداخت و تمام آن ها حالا تبدیل به فیلم هایی ماندگار شده اند.

5. دهه 1970 - جک نیکلسون

دهه 1970 میلادی برای سینما دورانی عالی بود. ستاره ها و فیلم سازان در حال جابه جا کردن مرزها بودن، خلاقیت خود را آزاد می گذاشتند و در نتیجه آثار سینمایی درخشان خلق می کردند. هیچ کس به این قوانین بیش از جک نیکلسون پایبند نبود. او ضدقهرمان دوست داشتنی دهه بود و پیش روی سبک مخصوص خودش در بازیگری که فراتر از یک روش بازیگری بود و با این حال او را تبدیل به بازیگر برتر تمام فیلم ها می کرد.

یکی از کاربران ردیت، درباره نیکلسون می گوید: نیکلسون در مجموعه ای از طلایی ترین فیلم های دهه، از جمله پنج قطه آسان (Five Easy Pieces)، محله چینی ها (چاینا تاون) و دیوانه از قفس پرید (One Flew Over the Cuckoos Nest) ایفای نقش کرد و در هر کدام آن ها فرد متفاوتی بود. چیزی درباره نیکلسون دهه 70 میلادی وجود دارد که هر دفعه من را شگفت زده می نماید.

4. دهه 1980 - هریسون فورد

یکی از کاربران ردیت گفته است: دهه 80 میلادی باید متعلق به هریسون فورد باشد. بحث کردن با این جمله سخت است. فورد در آن سال ها می درخشید. او در آن سال ها هر نقشی که می توانست را ایفا کرد؛ از فیلم های ماجراجویانه و علمی-تخیلی گرفته تا نقش کارآگاهان خشنی که زود جوش می آورند. فورد در تمام آثاری که طی دهه 80 میلادی در آن ها نقش آفرینی می کرد، تبدیل به بازیگر برتر فیلم می شد و نگاه ها را به خودش خیره می نمود.

او هم در فیلم های گیشه ای حضور می یافت و هم در فیلم هایی که موردعلاقه منتقدان بودند. او ستاره مجموعه فیلم های جنگ ستارگان (Star Wars)، ایندیانا جونز (Indiana Jones)، بلید رانر (Blade Runner) و شاهد (Witness) پتر ویر بود. نقش آفرینی او در ایندیانا جونز و گردانه سرنوشت (Indiana Jones and the Dial of Destiny) ثابت می نماید که بعد از گذشتن 40 سال، هریسون فورد هنوز هم می تواند بدرخشد.

3. دهه 1990 - تام هنکس

دهه 90 میلادی متعلق به تام هنکس بود. او همه جا بود؛ از فیلم های درام گرفته تا کمدی های عاشقانه، ماجراجویی های فضایی، فیلم های بچه ها و حتی اقتباس های سینمایی از آثار استفن کینگ. گوناگونی قابلیت های بازیگری تام هنکس بی نظیر است و اخلاق مردمی او باعث شده که هواداران زیادی داشته باشد. یکی از کاربران ردیت درباره تام هنکس می گوید: هنکس به عنوان ستاره دهه 80 میلادی، از سیت کام ها تا کمدی پیش رفت و در نهایت در پی بازی در فیلم های دراماتیک و نقش آفرینی های احساسی در فیلم های فیلادلفیا (Philadelphia) و فارست گامپ (Forrest Gump) توانست اسکار بگیرد و برای بسیاری دیگر از جمله بزرگ (Big) و نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan) نامزد این جایزه گردد.

2. دهه 2000 - دنیل دی-لوئیس

اگرچه دی- لوئیس بازنشسته شده است، با این حال سایه اش هنوز روی سینما سنگینی می نماید. بازیگران کمی هستند که می توانند در زمینه کیفیت و قدرت بازیگری، با او رقابت نمایند. او در پی وقف خودش در مسیر متد اکتینگ و انتخاب سخت گیرانه فیلم هایش شناخته شده است؛ در نتیجه او تنها در کم تر از 10 فیلم ایفای نقش نموده و در تمام آن ها نماد بازیگر برتر بوده است.

دهه 2000 میلادی شاهد دی-لوئیس بود که به عنوان بیل قصاب در دارودسته نیویورکی ها (Gangs of New York) مخاطبان را وحشت زده می کرد، بعدتر با نوشیدن میلک شیک در خون به پا خواهد شد (There Will Be Blood) همه را مبهوت می نمود و بعد با بازی در نقش هایی که بیش از پیش همدردی مخاطب را برمی انگیزاندند مانند نه (Nine) و حماسه جک و رز (The Ballad of Jack and Rose) مخاطبان را درگیر شخصیت ها می کرد. یکی از کاربران ردیت درباره دنی دی -لوئیس می گوید: او با اختلاف زیاد، این دهه را مال خود کرد. آیا او تا به حال نقش آفرینی بدی نموده است؟

1. دهه 2010 - لئوناردو دی کاپریو

کاربران ردیت، دی کاپریو را به عنوان برترین بازیگر دهه 2010 میلادی انتخاب کردند. از دهه 1990 که دی کاپریو بازیگری را شروع کرد، به تدریج از نوجوانی خام، به مردی پخته تبدیل شد و حالا با کوهی از تجربه سراغ شخصیت هایی می رود که باید به آن ها، در مقابل دوربین، جان ببخشد. حالا او یکی از برترین بازیگران هالیوود است که همه برای ایفای نقش های سخت و طاقت فرسا به سراغش می روند. طی نیمه اول دهه 2010 میلادی، او با ایفای نقش های پیچیده مختلف در پی اسکار بود و در نهایت، طی نیمه دوم این دهه، توانست به آن برسد.

آثاری که طی این دهه با حضور دی کاپریو منتشر شده اند، باورنکردنی هستند؛ جزیره شاتر (Shutter Islanf)، تلقین (Inception)، جنگو رهاشده از بند (Django Unchained)، گتسبی بزرگ (The Great Gatsby)، گرگ وال استریت (The Wolf of Wall Street)،از گور برخواسته (The Revenant)، روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood). به نظر می رسد دهه 2020 میلادی هم قرار است برای دی کاپریو پرثمر باشد و او قرار است همچنان یک بازیگر برتر تمام نشدنی باقی بماند.

منبع: collider