آمینواسید هایی که اشتها را کم می نمایند! - نیلی ابزار

به گزارش نیلی ابزار، در میان 21 آمینواسیدی که بدن ما به آن ها نیازمند است، 9 اسید آمینه وجود دارد که بدن به تنهایی قادر به فراوری آن ها نیست. این گروه، آمینواسید های ضروری نامیده می شوند.

آنالیز نو پژوهشگران مؤسسه فناوری فدرال زوریخ نشان می دهد که گروهی از آمینواسید ها می توانند اشتها را سرکوب نمایند.

به گزارش نوروساینس نیوز؛ پروتئین ها می توانند اشتها را سرکوب نمایند. بنابراین، یک رژیم غذایی غنی از پروتئین می تواند به کاهش وزن یاری کند. این تنها یکی از دلایلی است که موجب شده این نوع رژیم غذایی در سال های اخیر به صورت چشمگیری محبوب گردد.

پژوهشگران مؤسسه فناوری فدرال زوریخ (ETH Zurich) در آنالیز روی موش ها، مکانیسم نوی را نشان داده اند که آمینواسید ها به واسطه آن می توانند اشتها را محدود نمایند. این مکانیسم به طور ویژه، آمینواسید های غیر ضروری را در بر دارد.

در میان 21 آمینواسیدی که بدن ما به آن ها نیازمند است، 9 اسید آمینه وجود دارد که بدن به تنهایی قادر به فراوری آن ها نیست. این گروه، آمینواسید های ضروری نامیده می شوند.

از آنجا که ما باید این آمینواسید ها را به وسیله رژیم غذایی خود به دست آوریم، آن ها بسیار مورد توجه پژوهش های حوزه تغذیه بوده اند. 12 آمینواسید دیگر، غیر ضروری در نظر گرفته می شوند و بدن می تواند آن ها را با تغییر دادن سایر مولکول ها فراوری کند.

تعیین شده است که آمینواسید های ضروری و غیر ضروری می توانند اشتها را سرکوب نمایند. با وجود این، نحوه عملکرد آمینواسید های غیر ضروری هنوز در موجودات زنده نشان داده نشده بود.

اکنون این گروه پژوهشی به سرپرستی دنیس بورداکوف (Denis Burdakov)، استاد علوم اعصاب مؤسسه فناوری فدرال زوریخ، برای نخستین بار در یک ارگانیسم زنده نشان داده اند که آمینواسید های غیر ضروری طوری بر مغز اثر می گذارند که اشتها محدود گردد.

پژوهشگران ابتدا گروهی از موش ها را با مخلوطی از آمینواسید های غیر ضروری گوناگون و گروهی دیگر را با محلول قندی حاوی همان میزان کالری تغذیه کردند. سپس به هر دو گروه موش اجازه داده شد تا یک میلک شیک بنوشند که معمولا آن را دوست دارند.

در حالی که گروه کنترل شده مقادیر زیادی از میلک شیک را نوشیدند، موش هایی که از آمینواسید های غیرضروری تغذیه نموده بودند، از نوشیدن اجتناب کردند. در عوض، آن ها در جستجوی غذای جایگزین به محوطه اطراف خود رفتند.

پژوهشگران با آزمایش های بیشتر توانستند مکانیسم ورای این رفتار را رمزگشایی نمایند که در آن، سلول های عصبی ویژه ای موسوم به نورون های آرکسین (Orexin) در مغز، نقش اصلی را بر عهده دارند.

پروتئین هایی که موش ها به وسیله غذا دریافت می نمایند، در روده به آمینواسید ها تجزیه می شوند و سپس به جریان خون وارد می شوند. سپس، خون آن ها را به مغز منتقل می نماید.

نورون های آرکسین در هیپوتالاموس، گیرنده هایی دارند که آمینواسید های غیر ضروری را به طور ویژه تشخیص می دهند. آن ها در واکنش به این موضوع، یک مدار عصبی را راه اندازی می نمایند که تغییرات رفتاری توصیف شده را به همراه دارد.

این مکانیسم احتمالا در تاریخ تکامل ریشه دارد. پاولیوس ویسکایتیس (Paulius Viskaitis)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما در حال حاضر به همه مواد مغذی دسترسی کافی داریم و زمان زیادی نیز برای خوردن در اختیار داریم. در دوران ماقبل تاریخ و زمانی که این مکانیسم توسعه یافت، احتمالا چنین نبود.

وی اضافه کرد: در آن موقع، برای انسان ها بهتر بود که فقط مدت زمان کوتاهی را برای یک منبع غذایی حاوی از آمینواسید های غیر ضروری صرف نمایند.

اگر مصرف آمینواسید های غیر ضروری بتواند میل به حرکت را افزایش دهد، حیوان در پی منابع دیگری از غذا خواهد رفت که احتمالا حاوی مواد مغذی ضروری تری هستند و برای او اهمیت بیشتری دارند.

ویسکایتیس تأکید کرد که این نتایج قابل انتقال به انسان و سایر حیوانات هستند، زیرا این مکانیسم بر ناحیه ای از مغز تأثیر می گذارد که از نظر تاریخچه تکاملی بسیار قدیمی است و به طور یکسان در همه پستانداران و بسیاری از مهره داران دیگر رخ می دهد.

وی اضافه کرد: با وجود این، برای افرادی که می خواهند وزن کم نمایند، نمی توان رژیمی را که مخصوصا حاوی بسیاری از آمینواسید های غیر لازم است، توصیه کرد. توصیه های تغذیه ای باید به صورت فردی انجام شوند و بعلاوه، باید جنبه های بهداشتی را در بر داشته باشند.

این پژوهش، در مجله Current Biology به چاپ رسید.