کسب کرسی یک نگاه آرمانی است، در رشته های پرمدال سرمایه گذاری نکردیم

به گزارش نیلی ابزار، رئیس کمیته ملی المپیک گفت:در حال حاضر نزدیک به پانصد کرسی بین الملل داریم که از این تعداد تنها ده درصد آنها موثر هستند.

کسب کرسی یک نگاه آرمانی است، در رشته های پرمدال سرمایه گذاری نکردیم

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری نیلی ابزار، صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک در برنامه ورزش بدون ویرایش از رادیو مصاحبه در خصوص مسائل کلان ورزش و مسائل پیش روی ورزشکاران صحبت کرد. در ادامه صحبت های را می خوانیم:

شما از ابتدای حضور در کمیته ملی المپیک در خصوص تدوین برنامه استراتژیک بر اساس محور اصلی که چشم انداز به ورزش از صحبت کردید این برنامه به کجا رسیده است؟

اساساً دو رویکرد مدیریتی داریم؛ رویکرد اول روزمره گی است که متاسفانه بخش زیادی از مدیریت ما گرفتار آن هستند. همچنین رویکرد نزدیک بینی و کلان به مسائل نیز مطرح است. نگاه ما مبتنی بر استراتژیک و نقشه راه بود که بتواند جهت را برای ما معین کند. طبیعتاً همه کسانی که در حوزه مدیریت تجربه و دانش دارند در جهان امروز نگاه استراتژیک را تجویز می نمایند.

مدیر باید دارای یک رویکرد استراتژیک و کلان نگر نسبت به آینده خود داشته باشد.ما نمی توانیم در یک نهاد بین الملل دچار روزمرگی شویم. ابتدا یک برنامه پنج ساله استراتژیک نوشته ایم و هم اکنون در حال مقدمات نوشتن یک برنامه بیست ساله هستیم و معتقدیم ورزش ایران اگر بناست در آسیا هدفش رسیدن به قله باشد و در جهان جزو 10 قدرت برتر باشد؛ ضروری است که با برنامه مدون پیش برود. این برنامه 20 ساله باید به چهار برنامه پنج ساله و هر برنامه پنج ساله باید به یک هدف یکساله تبدیل شود تمام این جهت گام به گام جلو می رویم. در حال حاضر 15 برنامه عملیاتی استخراج کردیم. در بخشی از آنها نتیجه گرفتیم و بخش دیگر در نیمه راه هستیم.

چه تضمینی وجود دارد که برنامه 5 ساله یا 20 ساله شما به یک نقطه اجرایی و مطلوب برسد؟

هر برنامه برای تحقق احتیاج به پیش احتیاج دارد. اول باید اجماع بین طراحان و اجرا نمایندگان برنامه ها ایجاد شود. اگر انسجام بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک وجود نداشته باشد 100 برنامه هم نوشته شود فایده ندارد. از طرفی ما یک نگاه واحد در برنامه ریزی ها باید داشته باشیم. برنامه باید از یک سیاست تبعیت کند.کارگزاران باید اعتماد و وفادار باشند. ما نمی توانیم برنامه ای را طرح کنیم که مجریان به آن وفادار نباشند و انتظار اجرایی شدن آن را داشته باشیم. ضمن اینکه این برنامه باید با چارچوب و واقعیت مطابقت داشته باشد در گذشته برای ورزش کشور یک نظام جامع در دوره ریاست مهرعلیزاده نوشته شد. آن برنامه بسیار جامع و خوب نوشته شده بود و حتی برای تدوین برنامه خود از آن استفاده کردیم البته باید به روز می شد چراکه ورزش 10 سال پیش با ورزش الان کاملا متفاوت است. در تدوین یک برنامه باید به ویژگی سیالی و پویایی آن توجه ویژه ای شود.

یک برنامه نمی تواند مجموعه از ایده های زیبا و آرمانگرایانه باشد البته آرمان ها هم لازم هستند اما مدیران باید به واقعیت ها توجه نمایند. در حال حاضر یکی از سوالات اصلی در ورزش ایران این است که چرا ما کرسی بین المللی نداریم؟ من جواب آن را می دهم. چون این یک آرمان است. باید به میزان ظرفیت ایران و داشتن یک جامعه قهرمانی شش و نیم میلیونی که از این تعداد سه میلیون و 800 هزار نفر از آن بیمه ورزش قهرمانی هستند، نگاه کنیم. کرسی بین المللی تابعی از سیاست های بین المللی دیگر است؛ اقتصاد تحت تاثیر تحریم قرار می گیرد؛ جامعه تحت تاثیر تحریم قرار میگیرد و ورزش هم تحت تاثیر است.

مسائل زیادی در کسب کرسی بین المللی وجود دارد و ما منکر آن نمی شویم اما کرسی هایی که داریم چقدر تاثیر گذار هستند؟

شرایط سیاسی و بین المللی کشور ما تغییر کند؛ ورزش هم دچار تغییر می شود در چنین شرایطی نباید انتظار خلق کرسی داشته باشیم.

ما بر اساس یک اشتباه استراتژیک مهم ترین کرسی بین المللی ورزشی ایران را از دست دادیم در این سال ها مدیران زیادی به دنبال کرسی رفتند که اساساً ارزش سرمایه گذاری نداشتند؛ اما خودشان بر این باور بودند که کرسی های خوبی به دست آوردند. آیا جهت کسب کرسی در برنامه استراتژیک دیده شده است؟

در برنامه استراتژیک، الزامات باید دیده شود. ما برنامه 5 ساله را بر مبنای 15 برنامه عملیاتی طراحی کردیم و تعهد دادیم که این 15 برنامه را در انتها 4 سال را به اجرا دربیاوریم. در کسب کرسی های بین المللی ما محدودیت داریم. به خاطر شرایطی که در تقابل با استکبار جهانی داریم، اما وقتی به سمت کسب کرسی میرویم مخاطب می گوید تحت فشار هستیم که این کرسی را به ایران ندهیم. این یک واقعیت است.

نکته دوم در کسب کرسی های بین المللی موثر بودن و تشریفاتی بودن آنهاست. در حال حاضر نزدیک به پانصد کرسی بین الملل داریم که از این تعداد تنها ده درصد آنها موثر هستند. هر کرسی بین المللی اعتبار ایجاد می نماید؛ اما لزوماً تاثیرگذار نیست. ما به جای مناقشه در کسب کرسی باید به اثربخشی آن فکر کنیم. در حال حاضر من عضو هیئت اجرایی شورای المپیک آسیا هستند. اعضای هیئت اجرای حق رای و تصمیم گیری در خصوص انتخاب مکان و رویداد بازی را دارند. طبیعتاً این یک کرسی اثربخش است. ضمن اینکه در فرآیند کسب کرسی فقط نباید به دست آوردن آن تاکید نمود؛ بلکه لابی بسیار مهم تر است و حتی تنها می توانیم بگوییم فراتر از کرسی است.

از طرفی نفوذ و اعتباراتی که ایجاد می شود زمینه ساز برای توسعه ورزش است. بعضی کرسی ها در 4 سال گذشته یا حتی هشت سال گذشته جلسه نداشتند بنابراین کرسی که در 4 سال تشکیل جلسه نداده است چه تاثیری خواهد داشت؟ سرمایه گذاری هم نکته دیگری است که در کسب کرسی خیلی تاثیرگذار است. کشوری که زیرساخت ها را توسعه می دهد و تمام رویدادها را میزبانی می نماید خود به خود کرسی به دست می آورد؛ اما ما به دلیل محدودیت های فرهنگی و زیرساخت این امکان را نداریم. در کسب کرسی تأثیرگذار باید به میزان سرمایه گذاری در لابی و زیرساخت ها و برگزاری رویداد ها هم توجه کنیم. ورزش قهرمانی ظرفیت کرسی سازی را دارد. میزان حضور ما در رویدادهای مختلف به کسب کرسی و تاثیرگذاری آن ارتباط دارد.

یکی از کرسی های تاثیرگذار ما در اتحادیه جهانی کشتی بود که می توانیم بگوییم رسول خادم رسماً جایگاه سوزی کرد و با استعفای خود این کرسی را از دست دادیم، باید چه تدابیری بیاندیشیم که دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.

باید بگویم همه کسانی که بعد از انقلاب در کشتی بودند برای این رشته زحمت کشیدند و باید جانب انصاف را رعایت کنیم. نسل کشتی همه داشته های خود را به میدان آوردند. رسول خادم زحمت زیادی کشید اما یک نکته اساسی وجود دارد ما در کشتی در یک مقطعی اول را می زدیم؛ اما الان رقیبان جدی داریم. اگر همچنان می خواهیم تراز اول باشیم باید سرمایه گذاری بیشتری داشته باشیم. در حال حاضر گرایش نسل جوان به کشتی کم شده است و لازمه آن این است که کشتی باید یک ارزش ملی و تاریخی و بخشی از هویت ایران زمین شود بر روی آن سرمایه گذاری صورت بگیرد.

ما در حد توان این کار را انجام داده ایم 15 میلیارد وزارت ورزش و در مجموع دو میلیارد به صورت نقدی و دو میلیارد به صورت غیر نقدی از طرف ما برای کشتی هزینه شده است. از 30 میلیارد یاری مستقیم دو میلیارد به کشتی؛ از 30 میلیارد یاری غیر مستقیم همین مقدار برای این رشته هزینه کردیم. اما این عدد کافیست؟ به صراحت می گویم به هیچ عنوان! ما توان محدودی داریم؛ چون منابع کشور دچار چالش شده است. معتقدیم ورزش قدرت جذب اسپانسر را دارد و البته این موضوع کمی به نگاه رسانه ملی برمی شود که تصویر سازی ایجاد کند ضمن اینکه در حفظ منابع انسانی قهرمانان و پیشکسوتان کشتی هم باید کوشش بسیار زیادی کنیم.

در زمان هاشمی طبا در سازمان تربیت بدنی کمیته ای تحت عنوان ورزشهای پرمدال تشکیل شد بعد از آن تغییر ماهیت داده به کمیته ورزش های پایه بدل شد و حالا دوباره بحث ورزش های پر مدال مطرح شده است؛ ما در برابر این کمیته رفتار متفاوت داشتیم سوال اصلی این است که در خصوص ورزش های پر مدال و پایه چه اقداماتی انجام شده است؟

جهت گیری ما بعد از انقلاب که کسب سکو بود. سازماندهی آن هم بر اساس رشته نبوده بلکه به چهره ها و تک ستاره ها توجه کردیم که به تعبیری گلخانه عمل شده است. اما در یک موضوع غافل شدیم که رشته ای مثل شنا 140 تا مدال در المپیک دارد همین شرایط در دیگر رشته هاست.به همین خاطر در جلساتی که با سجادی و دیگر مسئولین داشتیم به این امر توجه ویژه کردیم. در حال حاضر در رشته های دوچرخه سواری، تیراندازی دوومیدانی، شمشیربازی، تیراندازی با کمان تنها 10 درصد سرمایه گذاری رشته های دیگر را انجام داده ایم. این در حالی است که اگر هر ساله 10 درصد بیشتر روی رشته های پر مدال سرمایه گذاری می کردیم امروز شرایط متفاوتی داشتیم. مجموعه حمایت های ما از رشته های پر مدال از آن رشته های تک ستاره بسیار کمتر است. این یک معضل است که باید آن را برطرف کنیم. باید از الان با تک تک فدراسیون ها و سایر رشته های پر ماده و پرمدال صحبت کنیم و برنامه آنها را برای رویکرد 5 ساله یا 10 ساله بگیریم.

50 درصد مدال های چین، کره جنوبی، ژاپن در بازی های آسیایی در رشته های پر مدال بود که ما در این حوزه حرفی برای گفتن نداشتیم. ضمن اینکه مدال بیشتر جهان برای بانوان است که در مجموع در کل جهان بین 47 تا 53 درصد مدال ها از طرف بانوان به دست می آید که در ایران ما تنها 25 درصد مدال هایمان مربوط به بانوان است. این نشان می دهد که ما در این حوزه ضعیف کار نموده ایم این در حالی است که بیشتر جهان پوشش بانوان پذیرفته شده است. بنابراین باید در چند حوزه متمرکز شویم یکی رشته های پر مدال دیگری ورزش بانوان و در آخر نوجوانان و نونهالان که باید این کار را از آموزش و پرورش شروع کنیم. در حال حاضر یک پروژه به نام پروژه امیدها با وزارت آموزش و پرورش شروع کردیم تا بتوانیم نونهالان و نوجوانان بااستعداد را شنایی کنیم و در المپیک های بعد بر روی آن ها سرمایه گذاری کنیم.

شورای عالی ورزش بعد از دولت هشتم دیگه جدی گرفته نشد و تنها یک بار تشکیل جلسه داد حالا این سوال مطرح است که ورزش کجای معاملات اجتماعی، سیاسی و ارشد کشور جا دارد.

این نقد شما کاملا وارد است. من رسالتم درپوش گذاشتن بر مسائل و چالش ها نیست. در کمیته ملی المپیک شعار ما شفافیت است و باید بپذیریم. واقعیت این است که این ساختار اصلاً درست نیست و ما نباید چندین شورای تشکیل دهیم. ماهیت چنین شورایی به معنی این است که بین بخش ها سازگاری نیست و حالا یک مقام ارشد باید این سازگاری را برقرار کند.

شرایط تعلیق جدا به کجا رسید و آیا می توان به برطرف تعلیق جودو امیدوار بود.

تعلیق جدا یک تصمیم سیاسی ناعادلانه و غیر ورزشی از سوی رئیس فدراسیون جهانی جودو بود. او رفتار عجولانه داشت و تحت تاثیر لابی های سیاسی قرار گرفته بود. ما ابتدا به او پیشنهاد دادیم که مشکل را به وسیله گفت وگو حل کنیم و در امارات هم جلسه تشکیل دادیم. ادبیات او به قدری نامناسب بود که من هم مجبور شدم مانند خودش از همان ادبیات استفاده کنم که شعور و فرهنگ ایرانی را به او تفهیم کنم. ویزر قبل از ملاقات تهدید به تعلیق نموده بود و ما هم از او شکایت کردیم. دادگاه بین المللی ورزش قرار بود اواخر فروردین ماه تشکیل شود که به علت ویروس کرونا عقب افتاده بیست و سوم شهریور ماه موکول شد. در زمستان سال گذشته من به همراه وزیر ورزش با توماس باخ و دیگر مسئولان کمیته بین المللی المپیک جلسه داشتیم و برای آنها کاملا شرح دادیم که رفتار رئیس فدراسیون جهانی جودو یک رفتار غیر ورزشی و تحت تاثیر مسائل سیاسی است این مسئله برای خود ما هم مبهم است.

چطور با 20 کشور اسلامی مماشات می نماید و روابط خاص دارد؛ اما فقط با ایران چنین مسائلی را دارد.ما هیچ اقدامی خلاف منشور المپیک انجام ندادیم و ورزشکار طبق یک تصمیم فردی چنین کاری را انجام داده است. قرار است سه نفر ایرانی در دادگاه از طرف فدراسیون جهانی جودو و سه نفر هم سجادی مشاور عالی کمیته ملی المپیک، محمدرضا داورزنی معاونت قهرمانی وزارت ورزش و جوانان و زارعیان مربی سعید مولایی در این دادگاه حضور پیدا نمایند. یک کوشش بسیار جدی از سوی وزارت ورزش و معاونت قهرمانی وزارت ورزش و همچنین رئیس فدراسیون جودو در حال اجرا است و ما امیدوار هستیم که هر چه زودتر فشار و تهدید از 22 شود و این رشته با برطرف تعلیق به عرصه برشود.

4057/

منبع: خبرگزاری دانشگاه آزاد آنا

به "کسب کرسی یک نگاه آرمانی است، در رشته های پرمدال سرمایه گذاری نکردیم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کسب کرسی یک نگاه آرمانی است، در رشته های پرمدال سرمایه گذاری نکردیم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید