تاکتیک جالبی که استالین برای ترساندن آمریکا به راه انداخت - نیلی ابزار

به گزارش نیلی ابزار، در تمامی گزارش های رسیده مبنی بر دیده شدن جسمی پرنده در آسمان، تا به حال هیچ موردی مانند حادثه راسول در سال 1947 سر و صدای بسیار به پا نکرده است.

به گزارش نیلی ابزار، نه تنها دیده شدن یوفو در آن زمان تبدیل به خبری داغ شد، بلکه هنوز هم هنگامی که گزارش دیده شدن شیء عجیبی در آسمان داده می شود، آن را با مورد راسول مقایسه می کنند.

ماجرا از این قرار بود که مردم منطقه راسول درنیومکزیکوی آمریکا، لحظاتی بعد از آن که صدای مهیبی را شنیدند از خانه های خود خارج شده وشیء پرنده ناشناسی را دیدند که سقوط کرده بود، خیلی زود این خبردرآمریکا پیچید و سیل نیلی ابزار به سمت این منطقه که گفته می شد اجساد آدم فضایی ها از داخل شیء پرنده بیرون کشیده شده است به راه افتادند که پس از دریافت گزارش های کشف یوفو از طریق ارتش آمریکا، این خبر تیتر اول روزنامه های سال 1942 شد اما هنوز 24 ساعت از انتشار آن نگذشته بود که خبر تکذیب شد و اعلام کردند چیزی که رویت شده، یک بالن اکتشافی بوده که در اثر حادثه سقوط کرده است.

وجود شاهدان عینی فراوان

در رابطه با پرونده راسول شاهدان فراوانی وجود دارد؛ تا جایی که یکی از افسران بازنشسته نیروی هوایی تاکید دارد، او اولین کسی بود که بشقاب پرنده را دید و خانمی به نام لیدیا اسلپی می گوید: من در آن زمان در ایستگاه رادیویی کار می کردم.

ارتش به ما دستور داد که به هیچ عنوان صحبت از چنین موضوعی به میان نیاید و حتی پیکر مردان کوچک را که از داخل بشقاب پرنده بیرون آورده شده بود، به سرعت مخفی کردند. پس از این ماجرا، اسناد و مدارک بسیاری به رسانه های مختلف فرستاده شد تا وجود چنین جرم آسمانی پرنده ای اثبات شود، اما از آنجا که به نظر یوفوشناسان هیچ کدام به صورت رسمی سندیت نداشت، نمی شد به طور کامل به آنها اعتماد کرد.

درمورد راسول کتاب ها و مقالات بسیاری نوشته شد و گفته می شود که این حادثه یکی از منابع اصلی تحقیقات درباره اجرام آسمانی پرنده است، زیرا در پرونده راسول دستور دولت مبنی بر پنهان کردن این جریان از عموم مردم و گواهی شاهدانی که با امضای خود این شهادت را به ثبت رسانده اند، به چشم می خورد.

هر چند سال ها از ماجرای راسول می گذرد، اما این حادثه هنوز هم در شمار معروف ترین داستان های موجودات فضایی جای دارد و همچنان تئوری ها و نظریه های بسیاری در این زمینه ارائه می شود. اما در این بین نویسنده ای به نام آنی جاکوبسون ادعا کرده است که در ماجرای راسول هیچ موجود فضایی ای وجود نداشت بلکه پای آلمان ها و روس ها در میان بود. این ادعا سروصداهای بسیاری در آمریکا به پا کرد و همه نظریه های پیش از خود را زیر سوال برد.

نظر عجیب و غریب

یکی از نظریه های عجیب و غریبی که در این مورد مطرح شده، این است که ماجرای راسول نقشه ای از سوی جوزف استالین بود و آنی جاکوبسون با نوشتن کتاب منطقه 51، تاریخ بدون سانسور که این نظریه مبنای اصلی آن بود سروصدای زیادی به پا کرد.

جاکوبسون پس از مصاحبه با یکی از کارمندان سابق منطقه 51 در این کتاب آورده که استالین با الهام گرفتن از فیلم جنگ دنیاها به کارگردانی اورسون ولز، برای اینکه آمریکایی ها را دچار ترس و وحشت کند و آنها فکر کنند که مورد هجوم فضایی ها قرار گرفته اند، دست به طرح چنین نقشه ای زد.

اما در این بین یک مشکل بزرگ وجود داشت و آن اینکه برای واقعی جلوه دادن نقشه به موجود فضایی نیاز داشتند. از این رو استالین با دکتر جوزف مینگل - از دانشمندان نازی که به فرشته مرگ معروفیت داشت و آزمایشات خطرناکی روی اسیران جنگی انجام می داد- تماس گرفت و در ازای دادن یک آزمایشگاه اصلاح نژادی به فرشته مرگ، از او خواست تا با آزمایشات مختلف موجودات عجیب و غریبی را شبیه آدم فضایی ها خلق کند.

وقتی همه چیز برای اجرای نقشه آماده شد، جت جنگنده هورتون 229 که آلمان ها در انتها جنگ جهانی دوم آن را طراحی کرده بودند؛ ولی پیروز به استفاده از آن نشدند، به پرواز در آمد. از آنجا که تا آن زمان هیچ کس جت جنگنده را ندیده بود، استالین فکر می کرد که اگر هواپیما با سرنشینان عجیب و غریبش در خاک آمریکا فرود آید به هدفش خواهد رسید و مردم ایالات متحده دچار ترس و وحشت می شوند اما نقشه آن طور که انتظار می رفت، پیش نرفت.

هنگامی که هواپیما به پرواز در آمد به علت نامساعدبودن هوا، هواپیما در منطقه راسول نیومکزیکو سقوط کرد. همه می گفتند که بشقاب پرنده حامل آدم فضایی ها سقوط کرده است و حتی سخنگوی پایگاه هوایی راسول نیز به کشف بشقاب پرنده تاکید کرد؛ اما چند ساعت بعد این خبر تکذیب شد.

هر چند استالین تا حدودی پیروز به اجرای نقشه خود شد اما مقامات آمریکایی خیلی زود روی این ماجرا سرپوش گذاشتند تا خود به راز این معما پی ببرند. جاکوبسون درباره آنچه بعد از حادثه اتفاق افتاده، در کتاب خود آورده: اجسادی را در کنار شیء پرنده متلاشی شده که هنوز نمی دانستند چیست، پیدا کردند.

اما آنها نه آدم فضایی بودند و نه خلبان. برای خلبان بودن خیلی کوچک بودند و هرکدام از آنها تقریبا یک ونیم متر داشتند. شکل این موجودات بسیار عجیب و غریب بود اما همه شبیه هم بودند با سرهای بزرگ و چشم های غیر طبیعی.

منبعی که جاکوبسون برای نوشتن کتاب خود بااو مصاحبه کرد، یکی از مهندسان بازنشسته صنایع دفاع آمریکا بود که در سال 1978 در منطقه 51 مشغول به کار بود. بسیاری از پروژه های مخفی دولت آمریکا در آن زمان درمنطقه 51بر عهده این کمپانی بود.