اتفاقی ناممکن در فضا اتفاق افتاده!
به گزارش نیلی ابزار، دیجیاتو نوشت: چه کسی می تواند دو دنیا را تصور کند که در طول سال و شرایط سکونت مشترک باشند؟ این اولین مدرک از این نوع دنیا ها است

بیشتر سیارات فراخورشیدی که کشف شده اند در منظومه های ستاره ای شبیه به منظومه شمسی ما هستند. یعنی یک (یا گاهی دو یا چند) ستاره در مرکز منظومه واقع شده است و سیارات در فواصل مختلف به دور مدار آن می چرخند.
اما تحقیقات اخیر چیزی بسیار غیرعادی را نشان داده است؛ دو سیاره فراخورشیدی که مدار مشابهی دارند! اگر این کشف تایید گردد، اولین نمونه در نوع خود خواهد بود.
ستاره شناسان از یک آرایه زمینی به نام آلما برای آنالیز منظومه اطراف ستاره PDS 70، واقع در فاصله 400 سال نوری نسبت به زمین استفاده کردند.
دو سیاره فراخورشیدی شناخته شده که به دور آن می چرخند PDS 70 b و c نام دارند. اما مشاهدات از سیاره PDS 70 b، ابری از زباله را در مدار آن شناسایی کرد که می تواند سیاره ای با مدار مشابه آن باشد.
مدار مشابه سیارک ها در منظومه شمسی
دو دهه پیش در تئوری پیش بینی می شد که جفت سیاره هایی با جرم مشابه ممکن است مدار مشابهی را به دور ستاره خود داشته باشند که به آن اصطلاحاً تروجان می گویند. اکنون برای اولین بار، شواهدی به نفع این ایده پیدا شده است.
نمونه های زیادی از اجرام کوچکی وجود دارد که مدار سیاره ای مشترکی در منظومه شمسی دارند، مانند سیارک های تروجان مشتری. حتی سیارک هایی وجود دارند که مدار مشترک با زمین دارند.
مدلی از سیارک های منظومه شمسی و مشتری. نقاط سبز تروجان های مشتری اند.
اما ستاره شناسان هرگز تروجان ها را در خارج از منظومه شمسی ندیده اند، و هرگز سیاره تروجانی را ندیده اند، اگرچه تئوری وجود آنها مطرح شده است.
شواهد وجود تروجان در مدار سیارات
ابر زباله های یافت شده در سیستم PDS 70 جرم قابل توجهی دارند. محققان تخمین می زنند که جرم این ابر حدود دو برابر ماه ماست. بنابراین می تواند درحال شکل گیری به یک سیاره دوم باشد، یا حتی ممکن است سیاره ای در درون غبار وجود داشته باشد.
این تصویر که با آلما گرفته شده است منظومه سیاره ای جوان PDS 70 را نشان می دهد. ساختار حلقه مانندی که بر تصویر غالب است، یک قرص دور ستاره ای از مواد است که از آن سیارات در حال شکل گیری هستند.
چه کسی می تواند دو دنیا را تصور کند که در طول سال و شرایط سکونت مشترک باشند؟ این رصد اولین مدرکی است که نشان می دهد این نوع دنیا ها می توانند وجود داشته باشد.
ما می توانیم تصور کنیم که یک سیاره می تواند مانند مشتری مدار خود را با هزاران سیارک به اشتراک بگذارد، اما اینکه سیاره ها می توانند مدار مشابهی داشته باشند شگفت آور است.
برای کسب اطلاعات بیشتر، محققان قصد دارند در سال 2026 دوباره از آلما استفاده نمایند و ببینند که سیاره و ابر چگونه در مدار خود حرکت نموده اند.
227227
منبع: خبرآنلاین